Rozdział X - Cassi

Kim jest ta dziewczyna? Czemu wygląda jak ja? Patrzyłyśmy sobie w oczy osłupiałe.

-Możesz usiąść panienko Cassidy.

-Proszę mówić mi Cassi… -Powiedziała nadal patrząc w moją stronę. Usiadła w wolnej ławce, na drugim końcu sali. Całą lekcję na siebie patrzyłyśmy. Wychodząc chwyciłam ją za ramię i pociągnęłam do łazienki.

-Kim ty jesteś?! –Podniosłam głos.

-Mogłabym cię zapytać o to samo. Czemu wyglądasz tak jak ja?

-Nie wiem… Ty masz dłuższe włosy i piwne oczy…

-Nie skupiaj się a różnicach tylko na podobieństwach!

-Nie krzycz na mnie! Po szkole idziemy do mnie i wtedy sobie pogadamy. W szkole może lepiej na początku trzymać się od siebie z daleka…

-Masz rację…

-Po szkole będę czekać na dziedzińcu. Do później…

-Cześć… -Wyszłam z łazienki i poszłam w stronę długich białych włosów. To na pewno Roza… Ona na pewno mi coś doradzi… Zanim do niej doszłam, ktoś chwycił mnie za ramię. To był Lysander.

-Dlaczego nie powiedziałaś mi, że masz siostrę bliźniaczkę?

-Siostrę bliźniaczkę? –Zdziwiłam się.

-No Cassi.

-Nie mam siostry… Jestem jedynaczką…

-Jesteście identyczne. Na pewno jesteście siostrami.

-Ale jak to możliwe? –Łzy zaczęły napływać mi do oczu. Lysander przyciągnął mnie do siebie i czule przytulił. –Dzięki Lys. –Uśmiechnęłam się do niego delikatnie.

-Musicie porozmawiać.

-Po szkole idziemy do mnie…

-Pójść z wami?

-Dziękuję Lys… Przyda mi się twoja pomoc… -Resztę lekcji starałam się nie zwracać uwagi na Cassi. Po lekcjach razem z Lysem poszliśmy na dziedziniec poczekać na nią. Przyszła chwilę później.

-Cześć wam…

-Cześć… -Odpowiedziałam.

-Witaj Cassidy, jestem Lysander, chłopak Kate. -Podała mu rękę, a on ją pocałował.

-Idziemy? –Ponagliłam.

-Prowadź. –Chwyciłam Lysa za rękę i ruszyliśmy w stronę mojego domu. Cassi szła kawałek za nami. Wyjęłam klucze i otworzyłam nam drzwi. Poszliśmy do salonu.

-Zacznijmy od faktów. Macie identyczne rysy twarzy i taką samą budowę. -Zaczął Lys. -Kiedy się urodziłyście?

-19 listopada. -Odpowiedziałyśmy jednocześnie.

-Hmm... Co sądzicie o teście pokrewieństwa?

-Nie warto na to wydawać pieniędzy... Od razu widać, że jesteśmy bliźniaczkami... -Zaczęła Cassi.

-Ale dlaczego nas rozdzielili...?

-Powinnyście poważnie porozmawiać o tym z rodzicami. -Powiedział Lys. Na schodach usłyszałam kroki. Wszyscy spojrzeliśmy w ich stronę.

-Kate, jest coś do... -Nie dokończył. Spojrzał się na mnie i na Cassi... To musiał być dla niego duży szok...

PERSPEKTYWA CASSI

Usłyszałam kroki na schodach, więc spojrzałam w ich stronę. Stał tam wysoki, umięśniony blondyn. Spojrzałam w jego piękne, lazurowe oczy... Nie mogłam oderwać wzroku. Kim on jest?

PERSPEKTYWA KATE

Zauważyłam, że moja rzekoma siostra wpatruje się w Charliego...

-Cassi, poznaj mojego kuzyna Charliego. -Pomachała mu ręką.

-Kim ona jest? -Zwrócił się do mnie.

-Najprawdopodobniej moją siostrą bliźniaczką... -Ledwo przeszło mi to przez gardło... Zrobił się blady. –Charlie? Wszystko dobrze? –Jego oczy były puste. Usiadł obok mnie na kanapie.

-Jak to twoją bliźniaczką?

-Właśnie próbujemy to ustalić…

-Znam cię od dziecka i nie miałaś siostry…

-Dla mnie to też jest dziwne… -Rozmawialiśmy do późna. Charlie zaczął się dogadywać z Cassi… Jakby znali się od wieków… Lysander obiecał, że odprowadzi Cassi do domu. Zostałam sama z Charliem.

-Głodny?

-Czytasz mi w myślach. –Powiedział z uśmiechem.

-Zrobię kolację. –Uszykowałam tosty. Usiedliśmy przed telewizorem i włączyliśmy jakąś komedię. Jak za dawnych czasów… Następnego dnia trzymałam się z dala od Cassi, ale coś mnie do niej ciągnęło… Znalazłam ją na dziedzińcu. Chciała wracać do domu.

-Zaczekaj! –Krzyknęłam i zaczęłam biec w jej stronę. –Chciałabym pogadać…

-Możemy iść do mnie. –Uśmiechnęła się.

-Prowadź. –Odwzajemniłam uśmiech. Jej dom był niedaleko. –Twoi rodzice są w domu?

-Będą w pracy do wieczora. –Otworzyła drzwi i wpuściła mnie do środka. –Chodź do mnie. –Pierwszą rzeczą na którą zwróciłam uwagę w jej pokoju była gitara…

-Grasz?

-Uczę się od szóstego roku życia. –Powiedziała z uśmiechem. –Od zawsze to kocham… -Rozmawiałyśmy do wieczora. –Raczej nie chcesz spotkać moich rodziców, więc chyba musisz już iść…

-Okej… Widzimy się jutro… -Przytuliłyśmy się na pożegnanie. W domu szybko odrobiłam lekcje, zajęłam się Jesską i poszłam spać wsłuchując się w kojący głos Lysandra.