Rozdział IX - Charlie

-Moja mama ci nie mówiła, że przyjadę? –Powiedział z uśmiechem.

-Hmm… -Zamyśliłam się i odwróciłam do Lysa, który nadal mnie przytulał. –No tak… To chciałam ci powiedzieć i całkiem zapomniałam…

-Nic nie szkodzi. –Uśmiechnął się delikatnie i stanął obok obejmując mnie ramieniem.

-Przedstawisz mnie swojemu kochasiowi? –Powiedział z szelmowskim uśmiechem. Westchnęłam…

-Lysander, to jest mój kuzyn Charlie, Charlie, to jest mój chłopak Lysander… -Podali sobie ręce. Lysander nadal mnie obejmował. Nagle poczułam zapach spalenizny… -Spaghetti! –Obydwoje się zaśmiali… Dobiegłam do garnka i wyłączyłam gaz. –Głodni?

-I to jak! –Powiedział Charlie. Lysander tylko się uśmiechnął. Wyjęłam talerze i nałożyłam danie.

-Jeśli troszkę przypalone, to bardzo przepraszam…

-Nic się nie stało. –Powiedział Lys, a Charlie tylko pomachał głową, bo usta miał już pełne makaronu. Zjedliśmy w spokoju obiad. Charlie co chwilę zdziwiony patrzył na Lysandra. No tak… Lysander jadł powoli i w ogóle się nie pobrudził, za to Charlie był cały w sosie. Zaśmiałam się pod nosem. Po zakończonym posiłku poszłam z Lysem do mojego pokoju. Usiadł na łóżku, a ja nasypałam jedzenie Jessce. Od razu podbiegła do miski.

-Już normalnie je?

-Dostaje to na zmianę z mlekiem… -Uśmiechnęłam się delikatnie i usiadłam obok białowłosego.

-Masz ciekawego kuzyna. –Zaśmiał się pod nosem.

-Jest spoko… Trochę podobny do Kastiela… Zmienił się od naszego ostatniego spotkania… Zawsze dobrze się dogadywaliśmy mimo różnicy wieku… -Uśmiechnęłam się na wspomnienie wspólnie spędzonego z nim czasu.

-Ciekawe jaka będzie nasza nowa koleżanka…

-Nigdy się tym nie interesowałam… I tak zawsze przyjaźniłam się tylko z jedną osobą…

-Z kim?

-Ma na imię Susan… Rudowłosa dziewczyna z charakterem identycznym do Rozalii. –Obydwoje się zaśmialiśmy.

-Niedługo będę musiał się zbierać… -Powiedział ze smutkiem. –Ostatnio rzadko jestem w domu… -Później wytaczaliśmy hipotezy, jaka będzie nasza nowa koleżanka. Po półgodzinie Lys musiał się zbierać. Pocałował mnie przelotnie w drzwiach i ruszył szybkim krokiem w stronę swojego domu. Poszłam na górę i zapukałam do pokoju kuzyna. Usłyszałam tylko krótkie „Wejść”. Otworzyłam drzwi.

-Hej kuzynie. –Powiedziałam z uśmiechem. Dawno go nie widziałam…

-Co tam Kate? –Wstał i podszedł do mnie. –Jak tam Lysander. –Powiedział jego imię przeciągając każdą sylabę. Uderzyłam go łokciem w żebra.

-Nie naśmiewaj się!

-Nie martw się. Nie zrobię nic głupiego. –Podniósł ręce w geście kapitulacji. –Jak długo jesteście razem? –Powiedział z uśmiechem.

-Od kilku dni… A co u ciebie? Nadal latasz po imprezach? –Zmieniłam temat.

-Jak zawsze znasz mnie najlepiej. –Zaśmiał się. Nagle wziął mnie na ręce i zaniósł na łóżko. Położył się obok mnie. Nie protestowałam. To cały on.

-Ile to lat już minęło od naszego ostatniego spotkania?

-Cztery, może pięć? –Westchnął, a ja ziewnęłam. Przytuliłam się do niego i pogrążyłam w spokojnym śnie. Obudził mnie dzwonek do drzwi. Nadal spałam w umięśnionych ramionach Charliego. Też się przebudził.

-Ktoś przyszedł? –Zapytał zaspany.

-Pójdę sprawdzić… -Półprzytomna zeszłam na dół i otworzyłam drzwi. Stał za nimi Lysander. Spojrzał na mnie zdziwiony. Zaraz, zaraz…

-Która godzina?! –Od razu się ożywiłam.

-Za dwadzieścia ósma… Zaspałaś?

-Najwyraźniej… Wejdź… Pójdę się ubrać… -Wbiegłam na górę, prawie się przewracając. Ubrałam pierwszą z brzegu sukienkę i szybko uczesałam włosy. Wzięłam torbę.

-Pa Charlie! –Krzyknęłam przebiegając obok jego pokoju. Zbiegłam na dół i wzięłam portfel. Wyszykowałam się w pięć minut. Już byłam gotowa przy drzwiach.

-Wyglądam normalnie? –Spytałam Lysa.

-Tak. Nie jesz śniadania?

-Zjem później. Teraz idziemy do szkoły. Nie chcę się spóźnić. -Doszliśmy chwilę przed dzwonkiem i usiedliśmy w ostatniej ławce. Po chwili przyszedł nauczyciel. Nie zwróciłam na niego większej uwagi i bawiłam się paznokciami.

-Jak już pewnie wiecie, w naszej klasie zagości nowa uczennica. Poznajcie Cassidy Bell. –Nie zwróciłam uwagi na wchodzącą do klasy dziewczynę i nadal bawiłam się paznokciami. W klasie było słychać szemranie. Lysander szturchnął mnie delikatnie w ramię. Rozejrzałam się po klasie. Wszyscy się na mnie patrzyli. Spojrzałam w stronę dziewczyny, a gdy nasze spojrzenia się spotkały, poczułam że przenoszę się do innego świata. Ona wyglądała dokładnie jak ja!