Rozdział VIII - Wpadka

Rano obudziła mnie Jessie. Wcześnie rano. Dopiero zaczynało wschodzić słońce. Przyjrzałam się uważnie mojej kotce. Coś się w niej zmieniło… Ma otwarte oczka! Piękne złociste oczka i pod tym światłem ma brązową szyjkę.

-Hej mała! Jesteś głodna? –Zdjęłam ją z klatki piersiowej i poszłam po mleko. Wzięłam ze sobą miseczkę. Może będzie już sama pić? Szłam już na górę, ale zatrzymała mnie ciocia.

-Cześć ciociu… Jak było w pracy…? –Próbowałam uniknąć jej wzroku.

-Czemu jak przyszłam w nocy z pracy w twoim pokoju był kot? –Jej głos był spokojny, opanowany. Nie jest zła?

-Przygarnęłam ją… Siedziała w krzakach… Nie przeżyła by tam sama za długo…

-Masz dobre serce, ale następnym razem powiadom mnie o czymś takim, jeśli nie chcesz żeby dostała zawału. –Zaśmiała się.

-Czyli nie jesteś zła?

-Nie. Wręcz przeciwnie. Mnie ciągle nie ma, więc będziesz miała towarzystwo. A co do towarzystwa…

-Tak?

-Dzisiaj po południu przyjeżdża twój kuzyn Charlie.

-Okej…

-Coś nie tak?

-Nie, ale lepiej posprzątam w jego pokoju…

-Czemu tam byłaś?

-Potrzebowałam męskich ubrań…

-Jakiś chłopak u ciebie nocował? –Powiedziała z ledwo widocznym uśmiechem.

-Tak…

-Czemu nie powiedziałaś mi, że masz chłopaka?

-Bo dopiero od niedawna jesteśmy razem… -Lekko się uśmiechnęłam i pokazałam jej bransoletkę.

-No już dobrze. Idź z tym mlekiem, bo zaraz będzie zimne. –Posłałam jej lekki uśmiech i poszłam do siebie. Jessie już czekała przy drzwiach. Odłożyłam miskę i ukucnęłam obok niej.

-No mała. Pij. –Powiedziałam. Chyba mnie zrozumiała, bo podeszła do miski i zaczęła pić mleko. Potem się oblizywała. Lekko się zaśmiałam i wzięłam ją na łóżko. Spojrzałam na zegarek. Piąta rano… Postanowiłam wziąć się za sprzątanie pokoju Charliego. Trochę mu poprzewracałam w szafie… Na wszelki wypadek poskładałam na nowo wszystkie rzeczy, pościerałam kurze i umyłam okna. Później poszłam na śniadanie. Ciocia już pojechała do pracy. Po śniadaniu poszłam się ubrać i spakować. Byłam gotowa o siódmej. Bawiłam się z Jesską do wpół, kiedy zadzwonił dzwonek. Otworzyłam drzwi, a za nimi stał Lysander.

-Witaj Kate. –Powiedział z uśmiechem. –Przyszedłem po ciebie do szkoły i chciałem zobaczyć co u Jesabell.

-Wejdź. Zaszła w niej mała, lecz istotna zmiana. –Powiedziałam z szerokim uśmiechem. Posłał mi pytające spojrzenie. Pociągnęłam go do swojego pokoju. Jessie akurat spała na moim łóżku.

-Kici, kici! Jessie! –Szybko podniosła główkę i otworzyła oczy.

-Żółte oczy?

-Aha. I przyjrzyj się szyi. Ma tam brązowe futerko. –Kicia zeskoczyła uważnie z łóżka i podeszła do nas. Kucnęłam i zaczęłam ją głaskać.

-Widać, że dobrze się nią zajmujesz. Od razu cię polubiła.

-Mam rękę do kotów. –Powiedziałam z uśmiechem i usiadłam na łóżku. Lys usiadł obok mnie, a ja oparłam głowę na jego ramieniu. –Chciałam ci coś ważnego powiedzieć, ale teraz nie pamiętam co to było… Może w szkole mi się przypomni. A co do szkoły… Musimy już wychodzić. Delikatnie musnął moje usta i pomógł mi wstać. Poszliśmy przez park. Do klasy weszliśmy równo z dzwonkiem. Pierwsza była matematyka. Cała lekcję byłam zamyślona. Co ja chciałam powiedzieć Lysowi?

-Panienko Rocket! –Wrzasnął nauczyciel. Byłam w innym świecie.

-Słucham?

-Proszę odpowiedzieć na pytanie.

-Może pan powtórzyć? Byłam bardzo zamyślona…

-Proszę podać pięć cyfr po przecinku w liczbie п
-3,14159 -Powiedziałam bez namysłu.
-Jednak się na pani nie zawiodłem. -Odparł nauczyciel, po czym wrócił do prowadzenia lekcji. Cały dzień męczyło mnie pytanie „Co chciałam powiedzieć Lysowi?". Po lekcjach zaproponował, że odprowadzi mnie do domu.

-Podobno niedługo mamy mieć nową koleżankę w klasie. –Powiedział z uśmiechem.

-Ciekawe… Roza pewnie jako pierwsza do niej zagada. –Zaśmialiśmy się. Byliśmy już koło mojego domu. –Zostaniesz na obiedzie?

-Chętnie. –Postanowiłam zrobić spaghetti. Wstawiłam makaron i wzięłam się za sos. Już po chwili w powietrzu unosił się smakowity zapach. Lysander podszedł z tyłu i się przytulił. Obrócił moją głowę w swoją stronę i pocałował mnie.

-No, no, gołąbeczki. Hej Kate. –Powiedział znajomy głos. Odwróciłam się zdziwiona w jego stronę.

-Charlie?